5dt.apm5/ a-a

ℴ μπαμπάς με το λάστιχο μισής ίντσας στο χέρι να φωνάζει, να στεκόμαι  και να τρέμω το μπουμ της φιάλης, τον τράβηξα με τόση δύναμη που κατουρήθηκα πάνω μου, πνιγόμουν κι έβηχα σα γαϊδούρι, δε μπορώ να θυμηθώ αν έκλαιγα, εκείνος χτυπούσε με απόγνωση τα πόδια του στο πάτωμα και φώναζε το κάψαμε το σπίτι μας, πάει το σπίτι μας, καταστραφήκαμε, εγώ φώναξα με δύναμη πως είμαστε ζωντανοί, με τόση δύναμη, που βράχνιασα στο δευτερόλεπτο, το ίδιο βράδυ ονειρεύτηκα την ίδια σκηνή στ' αγγλικά και μ 'έπιασαν τα γέλια, το ανακριτικό της πυροσβεστικής μας έκανε χάρη λέει, κι αφού δε ζητάμε αποζημίωση από κανέναν όλα καλά, ένας ψηλός κι ένας κοντός ήταν. Πάντα σε τέτοιες φασαρίες έρχεται ένας ψηλός κι ένας κοντός, σαν τους νοσοκόμους στον ευαγγελισμό. Οι γείτονες παντού σαν κατσαρίδες γύρω από το σπίτι και κανείς να μη βοηθάει, τέτοιοι είναι οι άνθρωποι αν δεν το ξέρεις μάθε το, το ξέρεις μια χαρά αλλά στο ξαναλέω να μην το ξεχάσεις. Μας θυμάμαι όλους να στέκουμε καρφωμένοι, ανήμποροι να κουνηθούμε, μπροστά στη σποδό, η μαμά, αχ η μαμά να στέκεται με τέτοιον τρόπο, stabat mater, η μυρωδιά, αυτή η μυρωδιά δε θα φύγει ποτέ απο τα ρουθούνια μου, έτσι θα μυρίζει κι ο θάνατος, ασφυκτικά και μαύρα, ναι έτσι σαν τον έρωτα και τη φωτιά, σαν όλα τα απεγνωσμένα, σαράντα χρόνια μου πήρε μα τώρα ξέρω πως η απόγνωση μυρίζει. Ανυπόφορα τα καλοκαίρια μα αυτό παίρνει βραβείο ανυποφοριάς. Τα δάχτυλά μου ξέχασαν να γράφουν, τα μάτια μου ξέχασαν να κοιμούνται, το δέρμα μου ξέχασε πώς είναι να μη φαγουρίζεται, η κοπέλα στη μαστογραφία μεταχειριζόταν τα βυζιά μου σα να είναι ξέχωρα από το υπόλοιπο σώμα μου, σιγά μωρή θα τα δέσεις φιόγγο όπως πας, γερνάω το νοιώθω παντού, γερνάω και κουράζομαι, είμαι μόνιμα εξαντλημένη, πότε ηρέμησα τελευταία φορά μου είναι μακρυνό, καιγόμαστε με φωτιά ή χωρίς, οι καταστροφές αποκαθιστούν τις κατεστραμμένες σχέσεις μας, αγαπιόμαστε άρρωστα κι ενστικτώδικα  μπροστά στον χαμό, ο πανικούλης δένει την οικογενειούλα, εκεί που η ηρεμία κι η ξεκούραση την πανικιάζουν, τ' απωθημένα μας μαύρα ζουμιά κι αυτά, κι εγώ η περήφανη νταντά του σπιτιού, ναι μωρή σούπερ-νταντά όλους θα τους γιάνεις, άφραγκη όσο ποτέ, η ανεργία φέρνει αλλεργία, ξυνόμαστε με τη Ζαΐρα σαν ψωριάρες, οι καλοκαιρινοί θόρυβοι με διαλύουν, έλα χειμώνα, έλα να τα κάνεις όλα μπουρδέλο, έλα να μου πέφτουν οι ρώγες από το κρύο, έλα να βγούν τα μπρόκολα και τα λάχανα και τα λεμόνια, αναπνέω και πονάω, μια σκατίλα παντού και μέσα στη σκατίλα έρχεσαι μ' αυτό το κεφάλι, κι αυτά τα δάχτυλα κι αυτόν τον πούτσο κι αυτή την αγάπη και την υπομονή και με κοιτάς αχόρταγα, και τα διορθώνεις όλα, μπορείς και είσαι δίπλα μου όπως κανείς, κατορθώνεις τα καταδικασμένα ακατόρθωτα, πρέπει ν' αποδώσω κάπου όλο αυτό που κάνεις, δεν είναι τα σεντόνια που καταχύνω, είναι οι γραμμές δεξιά κι αριστερά στο στόμα σου, είναι που μπορείς να είσαι τόσο ήσυχος και τόσο νευρόσπαστο, είναι που δίνεσαι ξεχειλιστικά, ποιό μεσοκολπικό έλλειμμα και μαλακίες, ατλαντικό περίσσευμα έχεις, μπορώ να αφήνω τη ζωή να περνάει σέρνοντας τον δείκτη μου στις τομές σου, μου λείπει η Σ. θέλω να της λείπω κι εγώ. Μου λείπει η κάπλικη ησυχία που είχαμε παλιά -αρχίδια ποτέ δεν είχαμε- δυσκολεύομαι να είμαι καλή νταντά όπως παλιά, λίγο ντρέπομαι για το παρελθόν μου, και λίγο αναγουλιάζω, το κορίτσι που αγαπώ έχει πέταλο στο κεφάλι, με σκέφτομαι να την έχω αγκαλιά να σέρνω το δείκτη μου εκεί,ο δείκτης είναι το πρώτο σημείο που θέλω ν' ακουμπήσω σε όσους αγαπώ, φοβάμαι μην πεθάνω και δε μάθω ποτέ αν το σωστό είναι παρανυχίδα η παρωνυχίδα, αν το σωστό είναι φτέρνισμα ή φτάρνισμα, είμαι ζουμερή, όσο ποτέ, χαϊδεύω τα μπούτια μου, είναι τεράστια, ζεστά, μαλακά, πού κρύβεται το τριζόνι όταν βρέχει παλαβά, πώς μετά από τόση βροχή έχει δύναμη και ξαναμιλά, του χρωστώ ένα ευχαριστώ για το παιχνίδι μας με την εξώπορτα, κάθε που πλησίαζα σταματούσε, κάθε που απομακρυνόμουν άρχιζε πάλι τρ τρ τρ τρ τρ, ήταν από τα πιό ενδιαφέροντα πράγματα αυτού του καλοκαιριού. Έχω αυτό το τετράδιο με τις σπείρες όχι στο πλάι αλλά απο πάνω, ζωγράφισα σερβιέτες και μουνιά ματωμένα, για να σημειώνω τις μέρες που γίνομαι κανονική γυναίκα είπα, τελικά πάλι γαμήθηκα και γράφω κι άλλα εκει, τη λίστα του σουπερμάρκετ, ρωσσικά, ερωτικά γράμματα, κωδικούς απο μαλακίες,μια φορά να κατεφέρω να κάνω κάτι όπως το σχεδίασα από την αρχή και τίποτα άλλο δε θέλω. Μία, μόνο μία ρε πούστη.